Ik ken geen god,
omdat ik hem niet ken,
ontken ik hem ook niet,
ik geloof dus in alles.......
2024.......In 2024 zal er geen dagelijks gespinsel meer zijn…..
± 50 jaar gespinsels in 12 jaar hier gezet…. Op = op
Er is nog een restantje waarover nog nagedacht moet worden….
Zo nu en dan zal er nog wel iets verschijnen.
Dank aan Lut en K…, en andere, voor het regelmatig langskomen..
2023....Best wel een goed jaar... .maar aan alles komt een eind ............. Ook aan dit blog.....
2022 .... een zeer slecht begin .... het blijft aanmodderen.. Corona.... moeizaam jaar..
2021...... geen goed begin, .... 1 2 3+?! = Ayda !!!!
2020.. we gingen er weer voor … en toen corona !!! ... een verloren jaar .. of niet ...
2019 ..... een enerverend jaartje, met een mooi einde met de meiden.
2018 ..... Was een jaar van keuzes.
***************************
.
Helaas zal/is mijn aanwezigheid op het WWW, stukken minder zijn.
Druk in Real life, met gevolg dat het niet meer bij te houden is in blogland, 4 honden vergen veel tijd... SORRY.
Ik dank ieder die langskomt en groet je !!!!
8 opmerkingen:
ja, dat heb je goed verwoord
ik ken hem ook niet, maar....
Een @->- voor jou.
Ik ben blij dat ik hem wel ken...
Love As always
Di Mario
Bij sommige mensen heeft God liever dat ze twijfelen dan dat ze geloven.
Ik hoop hem ooit eens tegen te komen, ik heb een pak vragen voor hem ziede ;-)
Snotterende K groet die gelovige A :p
Ik geloof alleen in mezelf...
Toch geloof je in iets.
Je hebt het mooi verwoord. Niet-geloven is ook een vorm van geloof (-:
Ha ik geloof veel maar niet alles...
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.
En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.
-- En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Úw overdierb're leên den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed
En trots en kalme glorie te vergaan
Op úwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.
Willem Kloos (1859 - 1938)
Een reactie posten