Ik denk nog eens na over mensen die o zo makkelijk alles recht praten, want als ik vele zo hoor praten, zo gemakkelijk alsof alles zo gewoon is, dan vraag ik me af waarom het zo stil is zo af en toe op die momenten zo af en toe, dat het niet stil zou moeten zijn.

Ogen vertellen soms meer in een niet verstaanbare taal dan de mond ooit kan.

Onsterfelijkheid is net zoiets als eeuwigheid, hangt ook af van de huidige generaties, hoe lang dat gaat duren.

Ook wanneer hij hapert, je leven wordt bepaald door de hartslag.

Helaas is er maar weinig wat ik kan veranderen en ook dat kan ik niet veranderen.

Mijn ziel is een snarenspel waar tot nu toe bijna niemand op kon spelen, zonder dat hun vingers in de snaren verward raakte.

Tenslotte is er een morgen die we nooit zullen kennen.

Het meest bekende van mij is mijn schaduw.

Wat morgen voorbij is, kan vandaag nog moeten gebeuren.

Het lot van elk leven is de dood, en aan dat lot tracht de mens te ontkomen, en in zijn fantasie creëerde de mens God(en) die hem het eeuwige leven zou geven.

Geen tussenweg, geen omweg, geen andere weg, de weg van het leven loopt tot de dood, doodlopend.

Voordeel van vroeg dood gaan is dat wanneer het leven begint te vervelen, je er niet meer bent. Vraag enkel is, wanneer begint het te vervelen.

Het probleem van het probleem is dat het een probleem is.

Vroeg of laat kent men de waarheid over het en dit leven.

Ik ben gered van de dood, het zal maar even zijn.

Het hart dat je hebt van die ene persoon, zorg dat je dat hart niet verliest.

Met wijsheid komt vriendelijkheid.

Niks onmenselijker dan de mens.

Niet uitgekomen dromen, zijn dromen die je nog droomt

Zolang we proberen zijn we niet verslagen.

Je kan meestal beter het woord "Ik" vervangen voor "samen", dan "samen" voor "ik", en soms andersom.

Een man kan wapens maken waarmee hij de hele wereld kan vernietigen, maar hij kan zijn eigen hemd niet strijken. En de man die zijn hemd wel kan strijken zal geen wapens maken om de wereld te vernietigen, hij heeft er gewoon geen tijd voor want hij moet zijn hemd strijken.

Begrijp de wereld en hij is onbegrijpelijk.

Waardering voor jezelf kun je het beste aan anderen overlaten.

Negentig procent van het leven bestaat uit wachten.

Met niets ben je het beste af.

Geen uitzondering.  Sterven.

Het goede van een hartinfarct tijdens je mid-life crisis is dat je meteen van je mid-lifecrisis genezen bent.

Omdat ik niet daar vandaan kwam, kwam omdat ik daar vandaan kwam.

Leef, en sterf dan.

Vrouw; geschenk en een vloek. ( voor de vrouwen "Man; vloek of geschenk.")

Morgen, tijd, eeuwigheid, dat alles heeft voor een eendagsvlieg weinig betekenis.

Nu is niet meer.

Nu is nu niet meer.

Woorden hebben meestal een betekenis, zet er een paar op een rij en ze kunnen zwaar wegen. Je spreekt ze uit en ze kunnen je binden, harder dan ketens. Maar om ze dan uit te laten komen, das moeilijk, en ongedaan maken, onmogelijk.

Sluit de deuren en de ramen, sluit de kasten en de kisten, de dozen en de gordijnen, maar sluit nooit je hart.

Mijn hart is soms net een voetbal, en soms wordt er hard tegen aan geschopt.

Probeer spijt, verdriet en berouw te voorkomen. Of het je lukken zal ?

Vrienden komen en gaan, het aantal vijanden wordt daarmee steeds groter.

Soms ben ik net een mens.

Iets ouds roept de vraag op of het nog wel goed zal zijn,  iets nieuws roept de vraag op of het wel goed zal zijn.

Oordelen is veroordelen.

Wat je niet hebt, raakt ook nooit verloren.

Er is een ding waar de mens zeker van kan zijn en dat is dat hij zal sterven.

Geen fout is een levenslange fout.

Reïncarnatie; wie dat heeft uitgevonden moet ook gek zijn, want nog een keer op deze godvergeten aarde rond te toeven, voor mij liever niet.

Het maakt niet uit hoe en wanneer, ik sterf maar eenmaal.

Voorzien in een leven, niet alleen in het levensonderhoud, dat is de kunst.

Iedereen heeft een podium nodig waarop hij zijn levensverhaal kan spelen, hoe tragisch sommigen zijn, hoe prachtig anderen. Kijk om je heen en je ziet een doorlopende voorstelling.

Niemand kan een ander ervan overtuigen dat die moet veranderen.

In deze taboedoorbrekende tijd is het taboe om een taboe over taboe te hebben.

Life is a song, sometimes with a tune of joy, but most times its just a sad blues song.

Omdat je leeft veranderen sommige mensen.

Al sta je er op, we ontkomen niet aan onze schaduwen.

Ik ben het overblijfsel van het kind dat ik ooit, lang geleden was.

Laat dat wat is voor dat wat is.

Ik geloof in wonderen, ik ben er tenslotte een. ( Geloof in wonderen, je bent er tenslotte eentje. )

Alleen tussen velen, zijn velen (intussen) alleen.

Verschillen smelten samen, utopie geheten de "Samenleving".

Evenals het verleden kan het heden niet meer veranderd worden.

Het luxe van een tweepersoons dubbelbed evenaart niet het geklungel op de bank. Want het geklungel op de bank !!!

Het verschil tussen een amateur en een profesional is meestal niet het vakmanschap, maar de instelling.

Het klopt, van werken wordt je niet rijk, maar met niks doen ook niet.

Hoe overleef je het leven ?

Het kan me niet schelen wat je ooit van me zal denken of wat je van mij zal vinden, ik leef mijn leven zoals ik het nu leef.

Momenten van bezinning zijn ook momenten van Nu.

Soms te moe om moe te zijn.

We staan allen in dezelfde rij, de rij die voert naar de dood.

Vergankelijkheid bepaald onsterfelijkheid.

Tijd vliegt Afscheid daar Herinneringen blijven Tot weerzien.

Vrede, tijdelijk, plaatselijk, helaas.

Een soldatengraf is een triest symbool van het gruwelijke en mensonwaardige geweld van een oorlog.

Oorlog en vrede vertoeven nooit tegelijk op dezelfde plaats.

Een mens is niet gevaarlijk, de mensheid wel.

Ben echt benieuwd wat er na de mensheid komt.

De mens zal de wereld niet overleven, maar hopelijk de wereld wel de mens.

Het leven zou een schilderij moeten zijn, maar helaas is het een rekensom.

Leven is ; leven, lachen, liefde, lijden, pijn, en dood. Meer niet.

Iedere waarheid veroorzaakt een schok.

Ben ik soms tevreden Tevreden ben ik soms Soms ben ik tevreden Ik ben soms tevreden.

Sommige mensen leven het leven, en vergeten daarbij het leven te leven.

Klein kan groots uitpakken.

Het is niet zo belangrijk wie, wat, waar, wanneer iets heeft gezegd, als het maar gezegd is.

Het meest wezenlijke onderdeel van het leven is de dood.

Slechts van grote hoogte kan men iets overzien.

Er is geen andere plek dan het hart waar men de herinneringen kan bewaren.

Mijn laatste hoop, al wat ik niet in het leven vindt, hoop ik te vinden in mijn dood.

Rennend heen en weer, proberende tijd te winnen, ontdekkend tijd verliezend.

Onthou, er is altijd een "als", een "dan", een "later" en een "toen".

Ons lot bij het sterven zal waarschijnlijk de belangrijkste ervaring zijn van de menselijke ervaringen dat we zullen ervaren.

We zullen doorgaan, met dat alles. We zullen doorgaan, ondanks alles. We zullen doorgaan we kunnen niet anders. We zullen doorgaan,  wat moeten we anders ?

Het motto van onze maatschappij is, dat je je flink moet houden, ook al ga je eraan kapot.

Mijn levenslied is een lied niet enkel van verdriet, maar gezongen word het niet.

Zelfs wanneer men theoretisch duidelijk kan maken dat het lijden noodzakelijk is en  samenhangt met een wereld die de stempel van vrijheid draagt en die gericht is op vrijheid en liefde, dan blijft het dragen van het dagelijks leed, praktisch een moeilijke zaak.

Ook al weet ik dat ik het niet zal overleven, tot dusver heb ik het leven overleefd.

Het belangrijkste van gisteren is dat je het hebt overleeft.

Niemand overleeft het leven.

We kunnen de zaken niet oplossen wanneer we er niet eerst anders tegenaan en over gaan denken.

In onze onmacht om elkaar te vergeven en lief te hebben, straffen we elkaar.

"The end" ends all story's.