Toen ik kind was sprak ik als een kind,
dacht ik als een kind,
handelde ik als een kind,
spontaan, enthousiast,
nu ik een man ben,
heb ik het kinderlijke verloren,
daarmee de spontaniteit,
de openheid,
de eerlijkheid
en het enthousiasme wat een kind heeft.
Overgebleven is het wantrouwen tegen die,
die hetzelfde zijn als ik.
2 opmerkingen:
je mag je innerlijke kind zijn nooit verliezen, want anders word je oud.
Een @->- voor U.
Te vlug heb ik als een volwassen mens moeten leren leven,
te snel kwam ik uit op bedrog.
Met spijt kijk ik vaak terug want wie was ik als kind.
Het wantrouwen is meegegroeid al zijn er toch (nog )zoals ik.
Drukke K groetjes buzy-A ♥
Een reactie posten