Het is het toeval dat het toeval bepaalt, en dat bepaalt een leven.

Wanneer het voorbij is, beseffen we pas wat voorbij is.

Ik wou dat ik dom was, maar ja daar ben ik te dom voor.

Na al dat leven, komt al die dood.

We weten het allen, wat we allen weten.

Niet mis te verstaan, is duidelijke taal.

Zij die niet weten dat ze niets weten , weten dus ook niet dat ze niet weten.

Er komen andere tijden, dat kan niet anders, want de tijd gaat voorbij.

Eenzaamheid, is dat je het bent, maar vooral ook, dat je het voelt.

Ben erachter gekomen toen ik de andere richting nam, dat er niks mis was met de richting die ik voorheen ging.

Het is niet het sterven dat beangstigend is, wel het feit dat je sterfelijk bent.

Het verleden drukt de stempel op het heden, en het heden op de toekomst, en die wordt vanzelf verleden.

De ochtend stond, en de avond valt, en daartussen de godganse dag.

De natuur is voor 99.9% volmaakt. De enige fout die het heeft gemaakt is de mens.

De mens weet een ding zeker van zijn toekomst, en dat is dat hij ooit zal sterven.

De dood krijgen we niet voor niks, want dat kost ons het leven.

Als het niet duidelijk is wat we bedoelen...
dat we elkaars woorden niet begrijpen…
we de zinnen van elkander niet verstaan…..
of is het dat we niet dezelfde taal spreken…

Tooi dan de glimlach op je gelaat,
men zal u begrijpen, waar ter wereld ook…..

De dialoog van het leven, verschrikkelijk (mooi).

Dat wat ik niet weet zal wel datgene zijn wat ik (niet) zou moeten weten.

Dat ik al gek ben is het enigste dat mij ervan weerhoudt om gek te worden.

Als je denkt dat je gek bent en je weet dat je dat denkt, dan ben je nog niet zo gek.

Voor alles het juiste moment, vraag is wanneer dat juiste moment er is.

Geluk, sommige hebben het.

Dat wat ik ooit heb gedaan, is soms slechts een nachtmerrie in een droom.

Zij die mij voor gingen zal ik nooit kunnen passeren.

Ben je daar, daar waar je bent.
Waar je bent daar ben je daar.
Daar waar je bent ben je daar.
Je bent daar daar waar je bent.

Tijd en aandacht heeft de mens altijd te weinig.

Soms lijkt een seconde  een eeuwigheid en een eeuwigheid een seconde.

Laten we hopen dat iedereen dood was toen ie dood was, want we hebben ze allemaal begraven.

Voor wat ik voel zijn meestal geen woorden.

Het gaat altijd verder, behalve als altijd, er niet is.

Om het niet te weten, moet je dat wel weten.

Wanneer ik het onmogelijke mogelijk wil maken zal ik ontdekken dat  veel van het mogelijke al onmogelijk is.

Bemerk de momenten van je leven die je moet beleven.

Waar komt dat verplicht te leven vandaan ?

Leven is dat de toekomst kleiner wordt.

Het leven is gewoon afwachten, want de dood komt vanzelf.

Ik vergat te vergeten, ik weet dit, omdat ik vergat te vegeten.

Er is een plaats
waar je nu niet naar toe kunt gaan,
maar om daar te komen,
is te blijven waar je nu bent.

Alle paden in het leven lopen morsdood.

De twee grootste mysteries in het leven, zijn de dood, en het leven.

De volgende seconde brengt zowel dood als leven.

We gaan dood, de vraag is enkel wanneer.

Wat wij geloven en wat wij weten over de dood,
samen met wat wij denken te weten van de dood,

en we denken te geloven over de dood,
dat is de mysterie van de dood.

Ik wil met alle geweld, geweldloos zijn.

De mens kan de waarheid niet onder ogen zien, dat overleeft hij niet.

Ook al heb ik niet veel tijd meer, ik heb voor sommige zaken  tijd zat.

Geheimen zijn duister, vandaar de duistere geheimen.

Er is zo ontzettend veel te weten, en helaas zo weinig dat we weten.

Er zijn van die momenten dan zijn we (toch nog)  net een mens.